نگر تا این سخن بازی نداری

که بازی نیست با شیر شکاری

که من زان سان کُشم او را به زاری

که گردد چشم تو ابر بهاری

به کینه همچو شیر مرغزاری

به کوشش همچو رعد نوبهاری

نگر تا در دل آزارم نداری

هم اکنون ویسه را پیش من آری

همیدون خوردنی چیزی که داری

سلاحم با همه ساز شکاری

مگر کارت بود در مهر کاری

ازان بهتر که تو امید داری

دریغا نام من در هوشیاری

دریغا رنج من در مهرکاری

جهان از قیروان تا چین داری

به هر کامی که خواهی کامگاری

که از بیگانگی سودی نیاری

وگرچه مایهٔ بسیار داری

نشانده دلبرش را در عماری

چه اندر تاخ در شاهواری

شکفته باغ دیدم نوبهاری

سزای آنکه در وی مهر کاری

به گاه غم سزای غمگساری

گه شادی سزای شاد خواری

تو چون زیبا درختی آبداری

شکفته نغز در باغ بهاری

مکن با من چنین گستاخ‌واری

که تو با خشم من طاقت نداری

نگر تا در دل اندیشه نداری

که تو بینی ز من زنهار خواری

تو در خوابی و آگاهی نداری

که عاشق چون همی گرید به زاری

بسا آهو که دیدم مرغزاری

خروشان پیش وی شیر شکاری

دل من بر تو دارد استواری

که در هر کار داری هوشیاری

حصار از روی آن ماه حصاری

شکفته همچو باغ نو بهاری

نیایی در جهان چون او سواری

به هر فرهنگ چون او نامداری