ز عاشق چون برد صبر و قرارش

به پیش آرد خیال وصل یارش

بهشتی کوثر اندر چشمه سارش

دم عیسی نهان در نوبهارش

غزلخوان بلبلان بر شاخسارش

به سرخیمه ز ابر نوبهارش

به سنگ و تیشه باز افتاد کارش

به تکمیل مثال روی یارش

چنان پر میوه جیب شاخسارش

که گل ناکرده نو گردد بهارش

دگر یک دل که دل شد بیقرارش

ز خوبی شهر دارد در کنارش

عجب باغی نهال گل حصارش

طراوت باغبان ابر آبیارش

صدای دلپذیر آبشارش

نوا آموز کبک کوهسارش

زمین طفلی به دامن دایه وارش

فلک نیلوفری از چشمه سارش

قوی مایه ز عشرت روزگارش

بود نوروز یک تحویلدارش

بود کهسار، برج بی شمارش

خروس عرش، کبک کوهسارش

عروس اصفهان بسته نگارش

شده شهر حلب آیینه دارش

ز روز و شب بود ساز دوتارش

که از یک زخمه دارد نغمه بارش

اگر قانون بود از آبشارش

چو موسیقار باشد جویبارش

کند بر خلق تا ظاهر وقارش

به میزان می‌برد سالی دو بارش

چو دادی سایه ذاتت قرارش

چو ذات خویشتن پاینده دارش

چمن جوید زکات از کوهسارش

که باشد بر کمر نقد بهارش

جدا گردد چو آب از چشمه‌سارش

کشد دریا به عزت در کنارش

ز بس حسن ازل رفته به کارش

نمانده بهر خوبان دیارش

قضا می‌کرد چون گوهرنگارش

نیامد اختر گوهر به کارش