×
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
لغزش به بخش حاشیههای شعر
|
|
لغزش به بخش تصاویر نسخههای خطی، چاپی و نگارههای هنری مرتبط با شعر
|
|
لغزش به بخش ترانهها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر
|
|
لغزش به بخش شعرهای همآهنگ
|
|
لغزش به بخش خوانشهای شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
به اشتراکگذاری متن شعر جاری در گنجور
|
|
مشابهیابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه
|
|
مشاهدهٔ شعر مطابق قالببندی کتابهای قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاههای با عرض مناسب)
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
درین بستان طراوت پایدارست
تذرو سرو این گلشن، بهارست
هوس دل را شکست اعتبارست
به یک مو حسن چینی ریشدارست
ز ننگ تنگچشمیهای احباب
به هم آوردن مژگان فشارست
دل بیکینه زین محفل مجویید
[...]
نه رستم مثل او شیرین سوارست
نه نیرم هم چو او در کارزارست
ندانی این جهان بی اعتبارست
نه در کارش کسی را اختیارست؟
ازین محرومیش دل ریش و زارست
که این ظلمی به او از روزگارست
عفونت هم، چو از او یادگارست
به ما زان همدم اندر هر دو دارست
هر آن امری که حکم کردگارست
شوم راضی که او دانای کارست
که دریای ولایت بی کنارست
کسی داند که سباح بحارست
کسی کز این تجلی کامگارست
اگر در ده بود شاه دیارست
که انوار حقیقت در کنارست
میان ما منیت پرده دارست
چنینست آنکه سلطان دیارست
که سر او نهان و آشکارست
ترا قاف منیت پرده دارست
گذر زین قاف سیمرغ آشکارست
که یا رب بچّهبازی خود چه کارست
که بر وی عارف و عامی دُچارست
نه مِهرش را نه کینش را قرارست
نه آنش را نه اینش را مَدارَست