من آن صیدم که صیادم جنونست

نشاط افزای جانم خاک و خونست

برات ما بر آن کشور نوشتند

که از آوازه مستی مصونست

به بزم عشق کانجا شرم ساقیست

[...]

غم عشقت به عالم در نگنجد

بلی این روح در پیکر نگنجد

دلم از مهر غم پرگشت چندان

که ترسم غم در آن دیگر نگنجد

شهید خنجر شوق تو چندان

[...]

سر و برگ من محزون نداری

غم آشفته حالان چون نداری

در آن کاکل که اقلیم جنونست

ز عقل آشفته‌تر مجنون نداری

از آن نرگس کش از ناز آفریدند

[...]

ترا ای نور چشم دشمن و دوست

ز چشم دوربین ما خبر نیست

اگر شد مضطرب شمع مرادت

گناه این نسیم مختصر نیست

دلم پروانه‌ای مست‌ست اما

[...]

خوشا وقت قلم کز دست فیضت

به خورشید معانی شد برومند

شود گم در شکر اوراق دفتر

لب کلکت کند گر یک شکرخند

ولی در کیش ما گر مرده‌ای را

[...]

رسید از حضرت سیفا کتابی

کتابی نه که بحری پرگهر بود

کتابی نه که پر ماه آسمانی

که در وی هر شکن کق قمر بود

پی عرض رموز آشنایی

[...]

گل باغ وفاداری عرب آن

کزین گلشن بجز خاری نچیدی

ز بس کو بود مست جان‌فشانی

ز مژگان جای خونش جان چکیدی

شهید تیغ دشمن گشت و نوشید

[...]

غم عشقت به عالم درنگنجد

بلی این روح در پیکر نگنجد

شهید خنجر شوق تو چندان

به خود بالد که در محشر نگنجد

از آن ترسم که فردای قیامت

همین امروز و فردای تو باشد

ز ما یوسف پرستیدن ادب نیست

بیا تا چاه کنعان را پرستیم