|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به احساس غم و بی‌کسی خود اشاره می‌کند و می‌گوید که هیچ‌گونه زیبایی و شوقی در جلوه‌هایش وجود ندارد. به نوعی، او از حالت عاشقانه و مجنونانه‌اش می‌گوید و از محبوبش که او را آشفته و غمگین کرده، سخن می‌گوید. در نهایت، او از بی‌رحمی یار گلایه می‌کند و می‌پرسد که در این دنیای بی‌رحم چه چیزی می‌تواند او را نجات دهد.
هوش مصنوعی: من در حالت غم و اندوه هستم و تو هیچ توجهی به حال و روز من نداری. کسانی که دچار آشفتگی و نگرانی هستند، تو را نگران نمی‌کنند.
هوش مصنوعی: در آن موهای پریشان که نشانه‌ی جنون است، دیوانه‌ای به سراغ عقل نیامده است که از او آشفته‌تر باشد.
هوش مصنوعی: کدام نگاه خونی وجود دارد که از زیبایی و ناز آن نرگس کشیده نشده باشد؟
هوش مصنوعی: یاری که با زبان شیوا سخن می‌گوید، بسیار بی‌رحم است. مگر اینکه کسی در کنار تو نباشد، چرا که جیحون (رودخانه‌ای بزرگ) را نمی‌توان نداشت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.