گنجور

 
۱
۲
 

ابوالفرج رونی » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۹ - در مدح طاهر علی مشکان

 

«نهاد گوئی چون مهر در کنار نگین

سپهر ملک زمین در کنار آب و آتش

۱ بیت
ابوالفرج رونی
 

حمیدالدین بلخی » مقامات حمیدی » المقامة الثانیة - فی الشیب و الشباب

 

دلا چو در حضرت نیست عیش خرم و خوش

عنان جهد بگیر و زمام مهد بکش

چو نفس را مددی نیست از کئوس مراد

چه در بلاد خراسان، چه در سواد حبش

چه خیر از ینکه درین رسته نقد عرضه کنی

[...]

۵ بیت
حمیدالدین بلخی
 

حمیدالدین بلخی » مقامات حمیدی » المقامة الثانیة - فی الشیب و الشباب

 

دلا چو در حضرت نیست عیش خرم و خوش

عنان جهد بگیر و زمام مهد بکش

۲ بیت
حمیدالدین بلخی
 

حمیدالدین بلخی » مقامات حمیدی » المقامة الثانیة - فی الشیب و الشباب

 

چو نفس را مددی نیست از کئوس مراد

چه در بلاد خراسان، چه در سواد حبش

۲ بیت
حمیدالدین بلخی
 

حمیدالدین بلخی » مقامات حمیدی » المقامة الثانیة - فی الشیب و الشباب

 

چه خیر از ینکه درین رسته نقد عرضه کنی

چو هست دیده نقاد مبتلای عمش

۲ بیت
حمیدالدین بلخی
 

حمیدالدین بلخی » مقامات حمیدی » المقامة الثانیة - فی الشیب و الشباب

 

چو روزگار در احداث ششدرت کرده است

چه سود از آنکه بود نقش کعبتین توشش

۱ بیت
حمیدالدین بلخی
 

حمیدالدین بلخی » مقامات حمیدی » المقامة الثانیة - فی الشیب و الشباب

 

چه خاک و آب زمینی نباشدت دمساز

چو باد بگذر و بستر مساز بر آتش

۱ بیت
حمیدالدین بلخی
 

حمیدالدین بلخی » مقامات حمیدی » المقامة الرابعة عشر - فی الوعظ

 

باختیار در ایام پایمال مشو

ز احتقار در اجناس زیر دست مباش

۱ بیت
حمیدالدین بلخی
 

حمیدالدین بلخی » مقامات حمیدی » المقامة الرابعة عشر - فی الوعظ

 

مراد خویش چو مردان بهر مکان بطلب

اگر ز من نشدستی زمین پرست مباش

۱ بیت
حمیدالدین بلخی
 

حمیدالدین بلخی » مقامات حمیدی » المقامة الرابعة عشر - فی الوعظ

 

شراب ناب خور از جام آفتاب فلک

بعشوه های غرور سراب مست مباش

۱ بیت
حمیدالدین بلخی
 

حمیدالدین بلخی » مقامات حمیدی » المقامة الرابعة عشر - فی الوعظ

 

ز بعد صورت هستی چو نیست خواهی شد

همیشه در پی سوادی نیست، هست مباش

۱ بیت
حمیدالدین بلخی
 

سراج قمری » گزیدهٔ اشعار » قصاید » شمارهٔ ۶

 

چو باز شد به شکر خنده پستهٔ دهنش

گشاد تنگ شکر طوطی شکر سخنش

فکند نافه ی خود آهو از حسد بر خاک

به پیش چیندو زلف چو نافهٔ ختنش

زبهر خدمت قد چو سرو او در باغ

[...]

۲۶ بیت
سراج قمری
 

امیرخسرو دهلوی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۸۱

 

فرشته می ننویسد گناه دم به دمش

که از تحیر آن رو نمی رود قلمش

نه حد دیدن خلق است روی تو، مگر آنک

قضا به قدر دو یوسف دهد جمال کمش

اگر به باغ روم دل بگیردم در دم

[...]

۹ بیت
امیرخسرو دهلوی
 

کمال خجندی » غزلیات » شمارهٔ ۶۳۷

 

کسی که دل طرف زلف یار میکشدش

اگر فکند در آن حلقه دست می رسدش

رخ تو سوخت به خط جان و دودها برخاست

دگر ز خال معنبر چه داغ مینهدش

کمند موی تو افتاده در قفا چه نکوست

[...]

۷ بیت
کمال خجندی
 

طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ ۴۴۴

 

کسی نگفت که چون گل همیشه عریان باش

گهی نمد چو ثمرهای نیمرس می پوش

۱ بیت
طغرای مشهدی
 

قاآنی » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۶ - درستایش شاهزاده رضوان و ساده فریدون میرزا طاب ثراه گوید

 

نگار من‌که بود جایگاه در جانش

عقیق را به جگر خون‌کند دو مرجانش

نشیب مشک ختن راغ راغ نسرینش

فراز برگ سمن باغ باغ ریحانش

نشان سیاهی خال از دل ‌گنهکارش

[...]

۶۵ بیت
قاآنی
 

صامت بروجردی » کتاب الروایات و المصائب » شمارهٔ ۲۲ - در بیان روایت ام حبیبه

 

به حارث بن ولتیده ز التفات مزید

حسن ز مرحمت ام‌حبیبه ببخشیدش

۱ بیت
صامت بروجردی
 
 
۱
۲
 
تعداد کل نتایج: ۲۱