چو گیتی بگسترد فرض جلالت

تو اندر جهان فرش نیکی بگستر

بپرور تو در دار دنیا درختی

که در دار عقبی ثوابت دهد بر

وبال من آمد همه دانش من

چو روباه را موی طاووس را پر

سلاطین نژادا خلیفه پناها

توئی مملکت بخش و اسلام پرور

از آن گشت شروان سمرقند اعظم

که گردون تو را خواند خاقان اکبر

اثیر است و اخضر به بزم تو امشب

[...]

سلامی نجوم سما زو منور

سلامی نسیم صبا زو معنبر

سلامی چو ارواح قدسی یکایک

سلامی چو اجسام علوی سراسر

سلامی بسبع الثمانی مؤکد

[...]

هوای تو ای جنت روح‌پرور

فضای تو ای کاخ خورشید منظر

نظام جهان را چو عدلست موجب

نجوم فلک را چو مهر است سرور

فروغ صفای تو بر صحن گیتی

[...]

الا یا مشعبد شمال معنبر

بخاری بخوری و یا گرد عنبر

نه روحی ولیکن چو روحی مصفا

نه نوری ولیکن چو نوری منور

نفسهای فردوسیانی به خلقت

[...]

بهر دار کفری ز محراب و منبر

کند سرکشان را نگونسار و بی سر

ز ایثار گنج پیاپی سراسر

گل زرد را کرد کبریت احمر

رخ زرد دارم ز دوری آن در

زده باغ و دردم درون دل آذر

چو من کاست گویی شب فرقت تو

مه نو که باشد بدین گونه لاغر

خطت خضر جعد کجت مشک تبت

[...]

بنامیزد این منزل روح پرور

که ذات البروج است این چرخ اخضر

در او برجها سربه گردون کشیده

به هر برج گردان یکی روشن اختر

درونش بود روشن از اختران شب

[...]

ز من تا درت متصل بود زایر

ز هم بسته بود ازدحام مسافر

چو شوق جمال تو غالب شد آخر

نهادم قدم بر رؤس اکابر

کدام است آن حقهٔ سیم پر زر

که چون بیضه ماند به نشکفته عبهر

به طبیب و به نکهت چو گلهای بستان

به زیب و به زینت چو بتهای آزار

به روی و به مو همچو نسرین و سنبل

[...]

الهی الهی، به حق پیمبر

الهی الهی، به ساقی کوثر

الهی الهی، به صدق خدیجه

الهی الهی، به زهرای اطهر

الهی الهی، به سبطین احمد

[...]

چه خواهی ز دفتر تو ای خاک بر سر

چو خشت است بالین و خاکست بر سر

کجا رفت تاج و نگین سلیمان

کجا رفت باد و بروت سکندر

شد افسار سرگشتگی تا قیامت

[...]

ز شوخی نه در دیده آیی نه در بر

ندانم چه سازد کسی با تو کافر

ادای ترا غمزه سرخیل غارت

نگاه ترا فتنه پامال لشکر

بلا محو آن کنج چشم مشوش

[...]

عطا کرد ایزد بمخدوم اکرم

«محمد زمان بیگ » آن پاک گوهر

ثمین گوهری از محیط کرامت

چه گوهر؟ سپهر شرف راست اختر!

ز صلب نجابت، برآمد شراری

[...]

نسیمی به دل می‌خورد روح‌پرور

نسیمی دلاویز چون بوی دلبر

نسیمی چو انفاس عیسی مقدس

نسیمی چو دامان مریم مطهر

نسیمی همه نفحهٔ مشک سارا

[...]

تو آن شهریاری که از آستینت

کشد بر سر خویش خورشید معجر

چو از خون گردان و از گرد میدان

شود دشت دریا شود بحر چون بر

فلک گردد از نوک رمحت مشبک

[...]

الا ای خمیده سر زلف دلبر

که همرنگ مشکی و همسنگ‌گوهر

چو فخری عزیز و چو فقری پریشان

چو کفری سیاه و چو ظلمی مکدر

همه سایه در سایه‌یی همچو بیشه

[...]

لبالب کن ای مهربان ماه ساغر

از آن آب‌گلگون از آن آتش تر

کزان آتش تر بسوزیم دیوان

وز آن آب‌گلگون بشوییم دفتر

همای من ای باز طوطی تکلم

[...]