چرا این چنین عاجز و بی‌نوایی

بکن جستجویی، بزن دست و پایی

زتیغ تو بر دل در آشنائی

گشادیم شاید ازین در در آئی

نگه را بمژگان رسان، چند باشد

میان دو همخانه ناآشنائی

سر الفت ابروان تو گردم

[...]

دگر وقت آن شد که از دلربایی

چو گل ناخن خار گردد حنایی

خبردار ای لاله از داغ خود باش

که باد صبا می کند مشک سایی

دل خویش را ای صنوبر نگه دار

[...]

در اقلیم معنی سلیم آن مسیحم

که نطقم زند دم ز معجزنمایی

درآید چو کلکم به رفتار، گردد

ز رنگینی جلوه، کاغذ حنایی

اگر پیر گشتم، جوان است طبعم

[...]

الا ای که دلها نهان میربائی

کجائی کجائی کجائی کجائی

میان من و بزم وصل تو تا کی

جدائی جدائی جدائی جدائی

تو با این لطافت چنین بیمروت

[...]

سلامی چو بوی خوش آشنائی

بدان مردم دیده روشنائی

درودی چو نور دل پارسایان

بدان شمع خلوتگه پارسائی

بدان زبده دودمان نبوت

[...]

سلامی چو بوی خوش آشنائی

بدان مردم دیده روشنائی

درودی چو نور دل پارسایان

بدان شمع خلوتگه پارسائی

بدان زبده دودمان نبوت

[...]

چو چینی شدم محو نازک ادایی

ز مو خط‌ کشیدم به شهرت نوایی

فغان داغ دل شد ز بی دست و پایی

فسرد آتشم ای تپیدن‌کجایی

به آن اوج اقبالم از بی کسی ها

[...]

چه معنی بیانی چه لفظ آشنایی

رسایی مدان تا ز خود بر نیایی

چو رو یابد آیینهٔ بیحیایی

شود جوهر آرای دندان نمایی

چه مقدار آرایش خنده دارد

[...]

نی خامه دارد سر خوش نوایی

کهن بلبل آهنگ دستان سرایی

بیا مطرب امشب، رَهِ تازه سرکن

ملولیم از رندی و پارسایی

شکستند عهد وفا دوستداران

[...]

الا ای که داری طمع پادشایی

نیائی چرا بر در دل گدائی

از این چار گوهر چه دیدی حکیما

بجز تندی و پستی و بد هوائی

زاوراق دفتر چه خواندی معلم

[...]

به میدانت از کشتگان نیست جانی

که بتوان به دلخواه زد دست و پایی

مرا بر مگردان ز دنبال محمل

اگر باید این کاروان را درایی

پس از قتلم انداختی بر سر ره

[...]

فرو مانده‌ای گر به غم و ابتلائی

نمایم ترا ره به دار الشفائی

شفاخانه حق از سبق رحمت

هر آن درد را هست آنجا دوائی

حسین آن خداوند ملک شهادت

[...]