بشاهی بر او خواندند آفرین

همه بوسه دادند روی زمین

که رفت از برم تا بهشت برین

که عالم نباشد بجز درد و کین

کشیدند شمشیرها بهر کین

بروی سر و سینه زد آن باین

کشیدند شمشیر از بهر کین

ز تختش کشیدند روی زمین

همه بوسه دادند روی زمین

بشاهی بر او خواندند آفرین

به چستی بزد نیزه را بر زمین

هم از خاک بر جست بر روی زین

چو یونانی از اسب شد برزمین

سپهدار گفتا هزار آفرین

سپهید ببوسید روی زمین

باقبال شه گفت بس آفرین

زمصر ز روم و ز ترک و زچین

ز ماد و ز لیدی دگر همچنین

بمصر و بروم و بهند و بچین

بمستعمرات دگر هم چنین

که ما نوجوانان ایران زمین

نترسیم از لشگر هند و چین

چو شه پور بنشست برروی زین

فلک گفت بر پور شه آفرین

اگر راستگوئی تو شمشیر کین

بینداز یکسر بروی زمین

زما هر کدامی که زد بر زمین

بگویم از او این شکار گزین

پیاده شد از اسب و شمشیر کین

بینداخت آنگاه روی زمین

گهی این بآن زور و گه آن باین

نیامد یکی پشتشان برزمین

گرفتش کمرگاه و زد بر زمین

فلک گفت احسن هزار آفرین

خشایار گفتا که صد آفرین

که هم پاکزادی و هم پاک دین

ز اسبان پریدند روی زمین

نمودن بر پور شاه آفرین

بدم دوش من در بهشت برین

برم حوریانی همه مه جبین