یکی راه پیش آمدش ناگزیر

همی رفت بایست بر خیره خیر

بدرید کتفش بدندان چو شیر

برو خیره شد پهلوان دلیر

سر و گوش بگرفت و یالش دلیر

سر از تن بکندش به کردار شیر

تو اکنون ره خانهٔ دیو گیر

به رنج اندرآور تن و تیغ و تیر

بزد دست و برداشتش نره شیر

به گردن برآورد و افگند زیر

بدو گفت اولاد کای نره شیر

جهانی به تیغ آوریدی به زیر

پس آن نامه بنهاد پیش دبیر

می و مشک انداخته پر حریر

پیمبر تویی هم تو پیل دلیر

به هر کینه گه بر سرافراز شیر

بفرمود تا رفت پیشش دبیر

سر خامه را کرد پیکان تیر

بیامد کلاهور چون نره شیر

به پیش جهاندار مرد دلیر

زمین شد به کردار دریای قیر

همه موجش از خنجر و گرز و تیر

نوشته یکی نامه‌ای بر حریر

ز مشک و ز عنبر ز عود و عبیر

کسی کز پلنگان بخوردست شیر

بدین رنج ما را بود دستگیر

پلنگ ژیان گرچه باشد دلیر

نیارد شدن پیش چنگال شیر

چو نیرو گرفتند هر یک چو شیر

بدان سان که غرم آوریدند زیر

به رستم چنین گفت گودرز پیر

که تا کرد مادر مرا سیر شیر

چه گفت آن سراینده مرد دلیر

که ناگه برآویخت با نره شیر

وزان هفت گرد سوار دلیر

که بودند هر یک به کردار شیر

بدو گفت رستم که چنگال شیر

نپیموده‌ای زان شدستی دلیر

برین همنشان هفت گرد دلیر

کشیدند شمشیر برسان شیر