غلامی نکو قد و پاکیزه روی

هم از بهر خلعت سپردش بدوی

بگو این و بر من بزاری بموی

کشنده توی، جز شهیدم مگوی

همی بی مراد وی از چشم اوی

ببارید سیل و ببد زرد روی

چو بیچاره ورقه بره دادروی

گهی نال نال و گهی موی موی

جوابش چنین داد کای خوب روی

همانا شدی خستهٔ مهرجوی

سوی آن ره آمد ز بیجای اوی

که بد معدن آن بت مهرجوی

سواران نهادند از آن راه روی

سوی آن دل آزردهٔ مهرجوی

همه خلق از شهر دادند روی

سوی گور آن عاشق مهرجوی

شد از اَندُهِ مهر آن مهرجوی

خروشنده نای و خراشیده روی

ز آن نالهٔ زار وز درد اوی

همی خون چکانید هرکس بروی

نباید همی بست دل را در اوی

که بس نابکارست و بس زشت روی

دریغ آن قد و قامت و روی و موی

دریغ آن شد و آمد و گفت و گوی

نهادند زی شام ز آنجای روی

ابا او صحابان و یاران اوی

کنون آن شه نیک دل را بگوی

که گر تو وفاداری و مهرجوی

چو دیدند آن هر دو را زنده روی

درافتاد در هر کسی گفت و گوی