بگفت این سخن مرد بسیار هوش

سپهدار خیره بدو دادگوش

برآورد مر زال را دل به جوش

چنان شد کزو رفت آرام وهوش

همان سام نیرم برآرد خروش

ازین کار بر من شود او بجوش

چو یزدان چنین راند اندر بوش

بران بود چرخ روان را روش

ز ساری و آمل برآمد خروش

چو دریای سبز اندر آمد به جوش

زمان تا زمان زو برآید خروش

شود رام گیتی پر از جنگ و جوش

هر آن چیز کو ساخت اندر بوش

بران است چرخ روان را روش

بگو آنچه دانی و جان را بکوش

وگر چادر خون به تن بر بپوش

چنان بد که یک روز ازو رفت هوش

از ایوان دستان برآمد خروش

چو از روی کشور برآمد خروش

جهانی سراسر برآمد به جوش

دژم گشت سالار بسیار هوش

ز گفت برادر برآمد به جوش

یکی را برآید به شمشیر هوش

بدانگه که آید دو لشگر به جوش

ایا دانشی مرد بسیار هوش

همه چادر آزمندی مپوش

به ساری به زاری برآرند هوش

تو از خون به کش دست و چندین مکوش

به زاری و سختی برآیدش هوش

کسی نیز ننهد برین کار گوش

چرا نامدی نزد من با خروش

خروش توام چون رسیدی به گوش

ز گفتار او تیز شد مرد هوش

بجست و گرفتش یکایک دو گوش

بشد دشتبان پیش او با خروش

پر از خون به دستش گرفته دو گوش

خروشیدن رخشم آمد به گوش

روان و دلم تازه شد زان خروش

برآهیخت گرز و برآورد جوش

هوا گشت از آواز او پرخروش