تو ایدر بمان تا سپهدار طوس

ببندد برین کار بر پیل کوس

چو بیرون شد از پیش کاووس طوس

بفرمود تا لشکر و بوق و کوس

سپردم ترا گنج و پیلان کوس

بمان تا بیاید سپهدار طوس

درفش و سواران و پیلان کوس

چو ایدر بیاید سپهدار طوس

سیاوش بران گوی بر داد بوس

برآمد خروشیدن نای و کوس

سر ماه برخاست آوای کوس

برانگه که خیزد خروش خروس

چو گودرز و چون گیو و برزین و طوس

ببندند بر کوههٔ پیل کوس

به هشتم بزد نای رویین و کوس

بیامد به درگاه گودرز و طوس

از ایران سپه برشد آوای کوس

ز گرد سپه شد هوا آبنوس

بزد نای رویین و بربست کوس

همی آسمان بر زمین داد بوس

بیاراست بر میمنه گیو و طوس

سواران بیدار با پیل و کوس

ز رستم بپرسید پرمایه طوس

که چون یافت شیر از یکی گور کوس

گواژه بسی باشدت با فسوس

نه مرد نبردی و گوپال و کوس

چو بشنید پاسخ چنین داد طوس

که بر ما نه خوبست کردن فسوس

وزان رو بیامد سپهدار طوس

ببستند بر کوههٔ پیل کوس

چنین گفت با شاه هشیار طوس

که من با سپهبد برم پیل و کوس

سپاهی که شد دشت چون آبنوس

بدرید هر گوش ز اوای کوس

بفرمود تا گیو و گودرز و طوس

برفتند با نای رویین و کوس

خروش آمد و نالهٔ بوق و کوس

ز قلب سپه گیو و گودرز و طوس

فرود آمد و خاک را داد بوس

خروش سپاه آمد و بوق و کوس