وگرنه من ایدر همی بودمی

بسی با شما روز پیمودمی

نبشت آن که گر دادگر بودمی

همین مرد را رنج ننمودمی

وگرنه به جانت ببخشودمی

زخون،روزگاری برآسودمی

نه خوش خوردمی من نه آسودمی

سر دشمن شاه بربودمی

شبی در برت گر بیاسودمی

سر فخر بر آسمان سودمی

جمال تو گر زانکه من دارمی

بجای تو گر زانکه من بودمی

به بیچارگان رحمت آوردمی

[...]

اگر من در آن داوری بودمی

از این به به‌کشتن بر آسودمی

بسر راه قصر تو پیمودمی

بخاک حریمت جبین سودمی

اگر من به جای تو می بودمی

ازین گونه گفتار نشنودمی

من ایکاش برجای او بودمی

زخونش دم تیغ آلودمی