نگهبان ایران و شاه جهان

سر تاجداران و پشت مهان

روان چنان شهریار جهان

درخشنده بادا میان مهان

پراگنده گردیم گرد جهان

زبان برگشاییم پیش مهان

همان بد که تنگی بد اندر جهان

شده خشک خاک و گیا را دهان

که ای خسرو خسروان جهان

پناه بزرگان و پشت مهان

به یک موی دستان نیرزد جهان

که او ماندمان یادگار از مهان

پدر چون به فرزند ماند جهان

کند آشکارا برو بر نهان

که ماند که از تیغ او در جهان

بلرزند یکسر کهان و مهان

چنین گفت کای کدخدای جهان

سرافراز بر مهتران و مهان

چنین گفت کای پادشاه جهان

سزاوار تختی و تاج مهان

چو بردانشی شد گشاده جهان

به آهن چه داریم گیتی نهان

چو دریای قارست گفتی جهان

همه روشناییش گشته نهان

بگویش که پیوند ما در جهان

بجویند کار آزموده مهان

کسی کاو بود شهریار جهان

بروبوم خواهد همی از مهان

ازیشان یکی زنده اندر جهان

ممان آشکارا نه اندر نهان

یکی کار ماندست کاندر جهان

نشان تو هرگز نگردد نهان

نکردش تباه از شگفتی جهان

همی بودنی داشت اندر نهان

چو کاووس نشنیدم اندر جهان

ندیدم کس از کهتران و مهان

یکی داد نو ساخت اندر جهان

که تابنده شد بر کهان و مهان

نماند پی رخش فرخ نهان

چنان بارهٔ نامدار جهان