چنان تنگ شد بر دلم بر جهان

که گریان شدم آشکار و نهان

چنان دید رودابه را در نهان

کجا نشنود پند کس در جهان

چنین گفت با سام شاه جهان

کز ایدر برو با گزیده مهان

یکی آرزو دارد اندر نهان

بیاید بخواهد ز شاه جهان

به کار آگهان گفت تا ناگهان

بگویند با سرفراز جهان

برو آفرین کرد شاه جهان

چو برگشت بستودش اندر نهان

یکی بومهین خیزد از ناگهان

بر و بومشان پاک گردد نهان

ز برج بره تا ترازو جهان

همی تیرگی دارد اندر نهان

به گردنکشان گفت شاه جهان

که با او که جوید نبرد از مهان

یکی خلعت آراست شاه جهان

که گشتند ازان خیره یکسر مهان

نوازیدن شهریار جهان

وزان شادمانی که رفت از مهان

نیایش همی کردم اندر نهان

شب و روز با کردگار جهان

همی گشت چندی بروبر جهان

برهنه شد آن روزگار نهان

چنان دان که بر کس نماند جهان

یکی بایدت آشکار و نهان

چنانم که گویی ندیدم جهان

شمار گذشته شد اندر نهان

شناسد مگر پهلوان جهان

سخنها هم از آشکار و نهان

خود این گفت یارد کس اندر جهان!

چنین زهره دارد کس اندر نهان؟

یکی خلعتش داد کاندر جهان

کس از کهتران نستد آن از مهان

چنان شد ز گرد سواران جهان

که خورشید گفتی شد اندر نهان

شب و روز دارید کارآگهان

بجویید هشیار کار جهان