چو بشنید دستان بدین سان نوشت

جواب همه مهتران خوب و زشت

رخ شاه زان گرد جنگی سرشت

چنان شد که گل در بساط بهشت

به خنجر ببرم تو را یال و پشت

بدارم سرویت بدین سان به مشت

منه دل بر این روزگار درشت

که او بشکند مهره سند و پشت

که آن شیردل اژدها را بکشت

به رای و به تدبیر و تیغ درشت

به شمشیر هندی و کوپال و خشت

زد و خون روان شد درآن پهن دشت

یکی مرز بینی همه چون بهشت

توگویی گلش دارد از گل سرشت

بجست و گرفت و به شمشیر کشت

زمانه بدان هندوان شد درشت

همه بام و دیوار و در چون بهشت

برافشانده زر را به دیوار خشت

برادر ورا هست هفتاد و هشت

گذارد زمین زیرشان کوه و دشت

بدین سان کس از دین خود برنگشت

ز راه نیاکان نباید گذشت

که آرد بهاری به شکل بهشت

که بربست نقش همه خوب و زشت؟

فراوان دگر مرز همچون بهشت

دهستان بسیار پر باغ و کشت

سراپرده بردند از ایوان به دشت

سپهر از خروشیدن آسیمه گشت

نبیره پسر بود هفتاد و هشت

از ایشان نبد جای بر پهن دشت

ز آواز گردان در آن کوه و دشت

شهنشاه انجم دلش خیره گشت

ازو آن دو لشکر چنان بازگشت

که گریان شد آهو بدیشان به دشت

سراسر همه جادوان را بکشت

به مردی و شمشیر و با گرز و مشت

چو دیوی بد آن سهمگین دیو زشت

ز دود تف دوزخ او را سرشت

دگر پیل را پای بگرفت و پشت

برآورد و زد بر زمین درشت