برهنه چو زاید ز مادر کسی

نباید که نازد بپوششی بسی

بسی چیز بخشید و نستد کسی

نبد آز نزدیک ایشان بسی

بمان تا ببیند مر او را کسی

که بهره ندارد ز دانش بسی

ز رومی و از مردم پارسی

بدان کشتی اندر نشستند سی

نشایست بد در نیستان بسی

ز شوری نخورد آب او هرکسی

بسی آفرین یابد از هرکسی

ازان پس به گیتی بماند بسی

دو آواز شد رومی و پارسی

سخنشان ز تابوت بد یک بسی

یکی لشکری کرد بد پارسی

فزونتر ز گردان او یک به سی

یکی شهر بد تنگ و مردم بسی

ز کوشش بدی خوردن هر کسی

تهی‌دست را مایه دادی بسی

بدو شاد کردی دل هرکسی

به چیز کسان دست یازد کسی

که فرهنگ بهرش نباشد بسی

برانوش را گفت گر هندسی

پلی ساز آنجا چنانچون رسی

سپاهی ز رومی و از قادسی

ز بحرین و از کرد وز پارسی

برو آفرین کرد مهتر بسی

که چون تو نیابیم مهمان کسی

سری را کجا مغز باشد بسی

گواژه نباید زدن بر کسی

ز رومی و هندی و از پارسی

نجومی و گر مردم هندسی

ستاره‌شمر نیست چون ما کسی

که از هندسه بهره دارد بسی

ز پنجاه بازآوریدند سی

ز ایرانی و رومی و پارسی

جز از راستی نیست با هرکسی

اگر چند ازو کژی آید بسی

چو آگاه شد زان سخن هرکسی

همی آفرین خواند هرکس بسی