چو گردم ترا غایب از چشم سر

ز گم گشتنم زود یابی خبر

تو از حالم ار هیچ یابی خبر

حق دوستی را به من برگذر

بگفت این و کردش نشاط سفر

نشست از بر بارهٔ راه بر

همی از چه نالد؟ بگوی ای پسر!

غلامش بگفتا ندارم خبر.

بدو ورقه گفتش که ای پرهنر

به بیماری اندر زمانی نگر

چنین گفت او را که ای پرهنر

درین کار اکنون که داری بصر

چو شد روز وقت نمازدگر

سواری دو پیدا شد از رهگذر

بگفتش که ای خسرو دادگر

به گیتی چه باشد ازین زارتر

که تا خاک او را بگیرم ببر

ببوسم من آن خاک را سر بسر

چو پیوسته گشتیم با یک دگر،

دل خود نهادیم بر وصل بر،

چنین است کار جهان سر به سر

چنین بود خواهد، سخن مختصر!

بدادند جان از پی یک دگر

چنین باشد آیین و اصل و گهر

اگر زندگانی بود، آن سمر

بگویم که چون بد همه سر بسر

جهود و مسلمان برون شد به در

سوی گور آن هر دو خسته جگر

چو پیغمبر آن فخر و زین بشر

شنید ای عجب از دو عاشق خبر

شه شام گفت ای چراغ بشر

ازین به ز شادی چه باشد دگر؟

که تا هریکی بیست سال دگر

بمانیم بی بیم و بی درد سر