جز از تو زبر داوری دیگرست

کز اندیشهٔ برتران برترست

شهنشاه بهرام گور ایدرست

که با فر و برزست و با لشکرست

همه راست گفتید و زین بترست

پدر را نکوهش کنم در خورست

به خروار با نامور گوهرست

همان زر و سیمست و هم زیورست

که دادار گیهان مرا یاورست

که از دانش برتران برترست

تو چیزی مدان کز خرد برترست

خرد بر همه نیکویها سرست

همه بوم ما را بدین‌سان برست

اگر زر و سیمست و گر گوهرست

اگر خویش شاهست گر مهترست

برادرش خوانم هم اندر خورست

به ایران مرا کار زین بهترست

همم کردگار جهان یاورست

جهاندار بر داوران داورست

ز اندیشهٔ هر کسی برترست

مرا داد فرمان و خود داورست

ز هر برتری جاودان برترست

مرا بیم و باک از جهانداورست

که از دانش برتران برترست

گزارنده گفت این نه اندر خورست

غلامی میان زنان اندرست

چنین گفت زن کین ز من کهترست

جوانست و با من ز یک مادرست

دگرگفت کان چیز کافزون ترست

کدامست و بیشی که را در خورست

دگرگفت کز ما چه نیکوترست

ز گیتی کرانیکویی درخورست

کسی کو به بادافره اندرخورست

کجا بدنژادست و بد گوهرست

پس پرده ما بسی دخترست

که برتارک بانوان افسرست

پس پردهٔ او بسی درخترست

که با فر و بالا و با افسرست

تو را در پس پرده یک دخترست

کجا بر سر بانوان افسرست