در این نکته یک مو نبینم خلاف

به یزدان که عاری بود از گزاف

به دلدل اگر هی کند در مصاف

کشد از کمر، تیغ خارا شکاف

به یکباره برداشت دست از مصاف

نهان کرد شمشیر را درغلاف

که تیغی بدان شاه بی کبر ولاف

به خانه برانند گاه طواف

ثمین گوهر دجر عبد مناف

همی راند تا جایگاه شراف

که بر مردی خویش چندین ملاف

ترا آنچه گفتم منال از گزاف

ز مردان جنگی نکو نیست لاف

اگر مردی؟ اینک تو اینک مصاف

که شاها ز رفتار دارم معاف

که خفته است بردست من کوه قاف

زپیشانی شه بدی تا به ناف

پر از زخم پیکان خارا شکاف

چو بنشست آن تیر شه را به ناف

به جای خدا اندر آمد شکاف

وگر ناگزیرید اندر خلاف

مجویید پیکار او از گزاف

زبلخ و خراسان و از کوه قاف

ابا تیر و پیکان خارا شکاف

مرا خامه ای هست خارا شکاف

که نوکش شکافد دل کوه قاف

سوم اینکه گفتی دل کوه قاف

بدرم به شمشیر خارا شکاف

حریف اجل‌شان چو شد هم مصاف

نمودند شمشیر خود در غلاف

گمان کن که خود رستمی در مصاف

ز بیمت گریزند دیوان قاف