ای صبا ای محرم اسرار من

از کرم بگشا گره از کار من

ای صبا آنجاست جای یار من

باشد آن سر منزل دلدارمن

ای صبا ای قاصد دلدار من

ای زتو آسان همه دشوار من

گر کنی رحمی به حال زار من

رحمی آری بر دل افگار من

ترسم ای شیرین شمایل یار من

هم شکر لب هم شکر گفتار من

ای تو در هر روز و هر شب یار من

ای ز توآسان همه دشوار من

من ار خوبم ار بد سروکار من

بود با خداوندغفار من

ببخشا همه زشت هنجار من

مکن کار با من چو کردار من

تعالی الله از بخت بیدار من

که آن شب در آن خواب شد یار من

که ای دخت فرخنده دیدار من

اسیر بلا زینب زار من

اگر بشنود رنج و تیمار من

همانا گراید به دیدار من

خروشی برآورد کای یار من

به گیتی زهر بد پرستار من

دریغا نگهبان و غمخوار من

ز آشوب گیتی نگهدار من

کسی هست، کآید مددکار من

در این بی سپاهی شود یار من؟

بگفتا: که ای راد سالار من

ابوالفضل میر علمدار من

ز یثرب زمین دخت بیمار من

همان ناز پرورده افگار من

یکی گوید ای شاه بیمار من

چه شد آنکه بد مونس و یار من؟

به جان علی پور بیمار من

ببخشای بر حالت زار من

بگفتا: که ای باب غمخوار من

یکی بشنو این ناله ی زار من

جهان آفرین بس بود یار من

تو دیدی که چونست کردار من