فریدون پیامم بدین گونه داد

تو پاسخ گزار آنچه آیدت یاد

ازین در سخن هر چه دارید یاد

سراسر به من بر بباید گشاد

سوی خانه رفتند هر سه چوباد

شب آمد بخفتند پیروز و شاد

نشستند هر سه به آرام و شاد

چنان مرزبانان فرخ نژاد

بفرمود پس تا زبان برگشاد

شنیده سخن سر به سر کرد یاد

سخن را چو بشنید پاسخ نداد

همان گفتن آمد همان سرد باد

همان کز جهان آفرین کرد یاد

ببخشود و دیده بدو باز داد

چپ لشکرش را بگرشاسپ داد

ابر میمنه سام یل با قباد

طلایه به پیش اندرون چون قباد

کمین ور چو گرد تلیمان نژاد

اگر دختر آمد ز ایرج نژاد

ترا تیغ و کوپال و جوشن که داد

ز زین برگرفتش بکردار باد

بزد بر زمین داد مردی بداد

نخست از جهان آفرین کرد یاد

خداوند خوبی و پاکی و داد

به نامه درون این سخن کرد یاد

هیونی برافگند برسان باد

به بیگانه بر مهر خویشی نهاد

بداد از گزافه سر و دژ به باد

جهانا سراسر فسوسی و باد

بتو نیست مرد خردمند شاد

چو دیهیم شاهی به سر بر نهاد

جهان را سراسر همه مژده داد

پسر چون ز مادر بر آن گونه زاد

نکردند یک هفته بر سام یاد

چو اندر هوا شب علم برگشاد

شد آن روی رومیش زنگی نژاد

بدان آگهی شد منوچهر شاد

بسی از جهان آفرین کرد یاد

منوچهر برگاه بنشست شاد

کلاه بزرگی به سر برنهاد