سخن به که ماند ز ما یادگار

که ما بر گذاریم و او پایدار

حدیثی بکن تا شکر بر چنم

بمن برگذر تا شوم عنبرین

هر آن کو کند کار ناکردنی

غمی بایدش خورد ناخوردنی

شبی چون شبه روی شسته به قیر

نه بهرام پیدا نه کیوان نه تیر

نه آوای مرغ و نه هرای دد

زمانه زبان بسته از نیک و بد

از آن کرده بی شک پشیمان شوی

که در وی به گفتار نادان شوی

چنان دان که نادان ترین کس تویی

اگر پند دانندگان نشنوی

به هر حال هر بنده را شکر به

که بسیار بد باشد از بد بتر