ترا فضل بر دیگری بیش ازین نیست

که تو میدهی چیز و او می ستاند

چوندهی و نستاند آن فضل برخاست

تو اوئی و او تو چه رجحان بماند؟

طمع چون بریده شد از خیر خواجه

[...]

بمعبود بیچون که چون گفت کن

ز کتم عدم جان زمین بوس کرد

که بی طلعت تو درین چندگاه

همی بخت بد بر من افسوس کرد

دل ار شادیی داشت تلبیس بود

[...]

آیا پادشاه شریعت که هست

ز اوصاف تو قاصر افکار من

چو دشوار هرکس تو آسان کنی

که آسان کند کار دشوار من

چرا بهر تیمار هر بنده

[...]

دو یار اربیک جای میداشتی

که یکدم یکی را بنگذاشتی

نه این ازتو آزرده بود و نه آن

نه جنگی میان بود و نه آشتی

نه زخم جفائی یکی یافتی

[...]

دگرباره با مات بیگانگیست

مکن کاینچنین ها نه فرزانگیست

توجان خواهی آنگاه بر دست هجر

ندانی که این رسم بیگانگیست

توجان خواه بیزحمت هجر و وصل

[...]

خنک آنکه معشوقه چون تو دارد

که هرگز بیک بوسه یادش نیارد

وفا از دل تو کسی جوید ایجان

که خواهد که بر آب نقشی نگارد

مده وعده فردا که هجرت سرآن

[...]