|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به معبودی بینظیر اشاره میکند که وجودش باعث زندگی و خوشبختی است. او از حالت ناامیدی خود صحبت میکند و میگوید که بدون نور معبود، بختش همواره بد بوده است. همچنین اشاره دارد به اینکه دلش اگر شادی داشته باشد، فقط اندکی فریب است و لبخندش نیز وضعیت ناموسش را تحت تأثیر قرار میدهد. در کل، این اشعار بیانگر عشق و تمنای شاعر به معبودی است که وجودش موجب زندگی و شادی میشود.
هوش مصنوعی: جان زمین در عشق تو به خود آمد و سجده کرد، چون تو ای معبود بینظیر، به جهان وجود فرمان دادی.
هوش مصنوعی: در این مدت که تو را ندارم، شانس بد به من حسرت میزند.
هوش مصنوعی: اگر دل شادی داشته باشد، چهرهاش نشان میدهد و اگر لبخند بزند، حرمت و عزتش را حفظ میکند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
جهان را ز رایت چو طاوس کرد
سراپرده را در سوی روس کرد
وگر شوخ چشمی و سالوس کرد
الا تا نپنداری افسوس کرد
به حبسش فرستاد و محبوس کرد
که بر وی ستهزاء و افسوس کرد
پس اندرز، از نام و ناموس کرد
بیاض از رقم، بال طاووس کرد
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.