اگر این راه راست می‌پویی

اگر این حرف راست می‌گویی

با دو سه کس، چو این سخن گویی

به یقین کام از یکی جویی

رود و با جوان گل رویی

صندلی رنگ و عنبرین مویی

گفتم: اکنون بهانه می‌جویی

خفته‌ای و فسانه می‌گویی

تا همی بیند از تو دلجویی

نسپارد طریق بدخویی

برنگیرد جهان عشق دویی

چه حدیث است این حدیث تویی

چه کنم زحمت تویی ودویی

چون یقین شد که من منم تو تویی

بس که ای زلف عنبرین موئی

عنبر افشان وعنبرین بوئی

گفتمت مشک چین خطا گفتم

که تو صد مشک چین به هر موئی

درشکنجی وپیچ وتاب مگر

[...]

طره ترک عنبرین موئی

دلفریبی بتی بلا جوئی

در ره دل مرا بهر سوئی

هشته دامی ز رشته موئی

می‌کشد هر دم ببازاری

[...]

جای آن بهتری و نیکوئی

سبز گردد دگر چه میجوئی

«به خرد راه عشق می پوئی؟

به چراغ آفتاب می جوئی؟»

«به خرد راه عشق می پوئی؟

به چراغ آفتاب می جوئی؟»

شده هر موی ریش من سویی

تنم از رنج گشته چون مویی

چون مجال سخن ز شه جویی

سخن از دوستان خود گویی

سیر یک روز طعنه زد به پیاز

که تو مسکین چقدر بدبویی

گفت از عیب خویش بی‌خبری

زان ره از خلق، عیب می‌جویی

گفتن از زشترویی دگران

[...]

رفتی از کلبه من به صحرا

لب فروبسته از گفت‌وگویی

بوی گل بودی و بوی گل را

باد هردم کشاند به سویی