شیخ باید که سیم و زر سوزد

تا ازو دیگری نیاموزد

وانکه از خشم دشمنان سوزد

چون رخ دوستان برافروزد؟

بی نقاب ار جمال افروزد

هر دو عالم بیکنفس سوزد

همنشین بدان مباش که نیک

از بدان جز بدی نیاموزد

خار آتش فروز سوختنی

که ز گل جاه و شوکت اندوزد

عاقبت بر کند دل از صحبت

[...]

آتش غیرتش برافروزد

غیر خود را به یک نفس سوزد

لیس فی الدار غیره دیار

این سخن را به ما بیاموزد

آتش غیرتش برافروزد

غیر خود را به یک نفس سوزد

لیس فی الدار غیره دیار

این سخن را به ما بیاموزد

تا به حدی که عالم افروزد

هر چه یابد ز خشک و تر سوزد

بدهد دین و دنیی اندوزد

شمع دین بهر دنیی افروزد

آتش از جو منی چه افروزد؟

بلکه دوزخ ز ننک من سوزد

عشق می ‎گویم و زبان سوزد

لب ز تبخاله، خرمن اندوزد

کار خود را به کردگار گذار

تا ترا مصلحت بیاموزد

لطف او بی‌سبب سبب سازد

قهر او با سبب سبب سوزد

عاقل ار هیچ علم ناموزد

وز ادب نکته‌ای نیندوزد