شاه چون چشم خود ز خواب گشود

وز سپاه آنچه دیده بود شنود

خان جم جاه پادشاه منش

ملک کامکار ملک وجود

آسمان سداد و بحر و داد

نسخهٔ لطف کردگار ودود

سر گردنکشان محمدخان

[...]

لیکن این سیمیاست محض نمود

گر نمودش بود ندارد بود

هر چه حکمت بر آن اشاره نمود

راه تبدیل گشت از آن مسدود

وه چه گردی که روی گردآلود

زیر این گرد غصه‌ام فرسود

این بهشت است در سرای وجود

نبود در بهشت آتش و دود

در عشق شکستگی کند سود

خورشید به گل نشاید اندود

وز رسالات اهل کشف و شهود

وز مقالات اهل ذوق و وجود

فکرش از راز آسمان کبود

قلم موی لاجوردآلود

چون مخالف شود نوای سرود

خیز و گلبانگ بر قدم زن زود

وه که بیداری ابد را سود

نیست، چون دست و پای چاره غنود

هر که را با منش شناخت نبود

از شناسایی خداش چه سود

ره نرفتم چو راه روشن بود

عذر تاریکیم ندارد سود

عمه‌ام راه حل به من بنمود

کرد تعلیم آنچه لازم بود

هیچ موجود نیست غیر وجود

فرض ماهیت از چه خواهد بود؟

بر حقایق در وجود گشود

یافت اعیان خارجیه وجود

ممکنی چون ز ممکنات نبود

قابل افتد به استفادهٔ جود

دیدهٔ عارفان بزم شهود

می ندیده ست غیر از او موجود

می نیارد عدم شود موجود

این عیان است پیش اهل شهود

فیکون است آن قبول وجود

معنیش امتثال خواهد بود