شد ز خاک درِ تو در عالم

آز بسیار خوار سیر شکم

من ترا دیده‌ام دراین عالم

ملک میراث و ملک تیغ بهم

هرکه دارد به داد و دین عالَم

به خدا ار بود ز مَهدی کم

هم ببین خشم شاه در هر دم

الحذر الحذر همی خوان هم

هر زمان پیش شاه داد و ستم

چار قُل بر چهار طبع بدم

ای به دم جفت عیسی مریم

دام دجّال بر کن از عالم

چون به صدق و به عدل هر دو به هم

عقد بستند کار شد محکم

از مخالف بشوی در یک دم

هم به خون مخالفان عالم

چون تنوره بزیر این طارم

همه آهن دهان و آتش دَم

چشم بد دور زین سپاه و حشم

که نیند از قباد و رستم کم

بود شاه غریب همچون جم

بود خرد و بزرگ چون خاتم

پیشوای صدور در عالم

ملک را رای او چو خاتم جم

فهمش از جام جم نیاید کم

که همه بودنی بدید چو جم

عقدی از دُر کشد ز نوک قلم

چون ز سر بر بیاض ساخت قدم

شود آنگه که او گرفت قلم

تارک عرش پیش او چو قدم

قلمش در تجارت عالم

بحر و کشتی و باد کرده به هم

هم به اسب و ستام و زرّ و درم

هیچ را هیچ چیز نبود کم

کرده پاک از میان جمع امم

صفوت او کدورت از عالم

ملکش از ملک جم نیاید کم

تر و تازه چو بوستان ارم

پادشاه و وزیر و میر و حشم

عادل و ناصح و امین حرم