در بر آن چلنگ زر بفته

ای بسا دل که شد به هم رفته

گشت کار طریقت آشفته

شد جهان از مجردان رفته

رخ پر از گرد و موی آشفته

ترک دنیا و آخرت گفته

رند کی میگذشت آشفته

بارها خانه پدر رفته

سقطی نیست اندرین گفته

عقد دریست پر بها سفته

گر نشد راز عشق بنهفته

از هزاران یکی نشد گفته

گر نشد راز عشق بنهفته

از هزاران یکی نشد گفته

دمبدم در معنیی سفته

خالی از لاف و دعویی گفته

شد مرا با درون آشفته

کردنی کرده گفتنی گفته

گر رود سوی هفتهٔ رفته

بگذرد از قطار آن هفته

مصطفی دُرِّ راز چون سفته

نور خود را و او یکی گفته

یکی آن عضو کآذرش گفته:

گل نشکفته، در ناسفته

داورا ای که خاک پای ترا

شاه انجم به دیدگان رفته

هفته‌ای می‌رودکه شاهد بخت

رخ به جلباب غصه بنهفته

زانکه مداح خود به مثقب فکر

[...]

بود شیری به بیشه‌ای خفته

موشکی کرد خوابش آشفته