باز رفتم ز فکرت اندر خواب

دیدم او را بصورت دیگر

گفت ای یار سرخ رو خواهی

در می سبزه چون خط دلبر

گفتمش نی بگفت اگر باشد

قدحی ز آن شراب جان پرور

گفتمش نی بگفت اگر باشد

دختری لعل پوش و سیمین بر

گفتمش نی بگفت اگر باشد

ساده نازنین چو قرص قمر

گفتمش نی بگفت اگر باشد

مطربی با دف و نی و مزمر

گفتمش نی بگفت نیک بخسب

که نه زین شاخ برگ رست و نه بر

هیزم خشکی و ز زهد و ریا

میفروشی بخلق هیزم تر

درگه نیم روز و شام و سحر

بود اندر نماز با حیدر

چون خروس سحر گشودی پر

بود در زیر مرغ بیضه زر

بیشک از چینه دان و قلب و جگر

راه دارد بسوی معدن زر

تا بدانند قدر یکدیگر

به برند از نهال مهر ثمر

فلکی بر سرت کلاه قمر

ملکی بر تنت لباس بشر

کرد پرخوابه شان ز در و گهر

بالش از سیم و خوابگاه از زر

چشمه روشنی که خواست خضر

زنده از وی روان اسکندر

بایدت این سه روزه برد بسر

شادمان چون بشاخ لاله تر

هشتمین خدمت ای ستوده سیر

هست از بهر میر اسکندر

خانه یک خروس در این خبر

فرض باشد وان تزد لاضیر

بره تندرست و فربه و نر

در ره حق همی ببرد سر

چون پدر شد بدان که هیچ پسر

زن نگیرد زخاندان پدر