در ره نفع خود کند خدمت

خدمت خلق یک قلم نکند

ور قسم خورد و توبه کرد ز می

تکیه بر توبه و قسم نکند

گر ستم کرد بر کسی، چه زیان

بر خود و عشق خود ستم نکند

جز به پیش صراحی و ساقی

پیش کس پشت خویش خم نکند

زندگی حرب‌ و حرب ‌هم خدعه‌است

مرد دانا ز خدعه رم نکند

حرف جزء هواست‌، مرد قوی

اعتنایی به مدح و ذم نکند

خلق گر کند نیم و نیم غنم

گرگ دلسوزی از غنم نکند

وقت راز و نیاز، قبلهٔ خویش

جز یکی نازنین‌صنم نکند

تا توان بود خوش‌، جفا نکشد

تا توان گفت لا، نعم نکند

جز به شکرلبان درم ندهد

جز به مه‌طلعتان کرم نکند

با رفیقی کزو امیدی نیست

نه رفاقت که یاد هم نکند

عقلا گفته‌اند پیش از ما

نم شود هرکسی که نم نکند

اسقفان در تکاپو افتادن

پادشاهان به زانو افتادند

زن روسی گرفته در مشهد

مورد سوء‌ظن شدست و حسد

گفتم ارنیست رخصت مشهد

حبس بهتر مرا ز نفی بلد

داشت باید به مکر و فن جاوبد

خلق را در میان بیم و امید

در جهان راه راست می‌پوبد

وز کژی‌ها کرانه می‌جوید

بندها را زیکدگر ببرید

تنگ‌ها را چو رهزنان بدربد

که به یک روز پاسبان بلد

راند قانون به مردم مشهد

آتشین پاره‌های بی‌جاده

پربها رشته‌های مروارید