نامهٔ او به روز حشر و قضا

نامهٔ یحیی است پاک و خلا

علم دین تا بدو سپرد قضا

جهل رحلت گزید سوی فنا

خلق و خلقش لطیف چون حورا

لفظ و معنی دو مغزه چون جوزا

وارث مصطفی به علم و وفا

نایب مرتضی به علم و سخا

هرچه ز ایزد بخواستید عطا

دادتان بخ بخ این گزیده دعا

کی پسندی ز بنده ظلم و خطا

ور تو رانی چرا دهی تو جزا

یک رمه ناحفاظ و نابینا

در عبارت فرخچ و نازیبا

گر دهند این گره به کوه آوا

نکند کُه بزرگشان به صدا

از پی مال و جاه بی‌فردا

همه یوسف فروش نابینا

ای خداوند فرد بی‌همتا

جسم را همچو اسم بخش سنا

حال نسیان و حمق و استرخا

فالج و لقوه و فساد و وبا

نقرس پای‌بند و عِرق نسا

فتق و دیگر قروة الامعا

پس به ادخال جذب و راه هوا

بکشد آن حرارت زیبا

بشنو از حال و حدّ استرخا

نوع بطلان جملگی اعضا

آنکه بنهاد حدّ و فعل وبا

رفتن جوهر طباع هوا

یرقان انتشاری از صفرا

که شود در همه بدن پیدا

فیعید المرار فی‌الاعضاء

شده مستولی بدن همه جا

فتق دردی شدید در امعاء

عضل البطن با صفاق قفا

حکما از قروة الامعا

این نهادند حدّ رنج و عنا

ای خداوند از این چنین حکما

خلق را کن به فضل خویش رها