وقت را تیغ گفته اند بران

که بود بی توقفی گذران

هر کجا تیز بگذرد آن تیغ

وا نگردد به وای وای و دریغ

گرچه باشد گذشتنش نفسی

[...]

دین فروشی کنی که تا سازی

بارگی نقره، خنگ و زین زرگند

گوئی از بهر حرمت علم است

این همه طمطراق و خنگ و سمند

علم از این ترهات مستغنی است

[...]

همچنین فرد باش خاقانی

کافتاب اینچنین دل افروز است

یار موی سفید دید و گریخت

که بدزدی دلش نوآموز است

آری از صبح دزد بگریزد

[...]

چه شتاب است در کرشمه و ناز

ما گرفتار روزگار دراز

ای جفا تو ز راحت خوب تر

انتقام تو زجان محبوب تر

جور کم به زلطف کم باشد

که نمک بر جراحتم پاشد

جور کم بوی لطف آید از او

لطف کم محض جور زاید از او

لطف دلدار اینقدر باید

[...]

آفتی نبود بتر از ناشناخت

تو بر یارونیاری عشق باخت

یار را اغیار پنداری همی

شادئی را نام بنهادی غمی

این چنین نخلی که قد یار ماست

[...]

یکسر مو دلت سفید نگشت

هیچ مو در تنت سیاه نماند

ای حسن توبه آن گهی کردی

که ترا قوت گناه نماند

طرب ای عاشقان خوش رفتار

طلب ای نیکوان شیرین کار

در جهان شاهدی و ما فارغ

در قدح باده ای و ما هشیار

بر سر دست عشق، بازانند

[...]

گربمانیم زنده بر دوزیم

جامه ای کز فراق چاک شده

ور نمانیم، عذر ما بپذیر

ای بسا آرزو که خاک شده

اوحدی شصت سال سختی دید

تا شبی روی نیکبختی دید

سالها چئون فلک بسر گشتم

تا فلک واردیده ور گشتم

از برون در میان بازارم

[...]

بقیاسات عقل یونانی

نرسد کس به ذوق ایمانی

عقل خود کیست تا بمنطق رای

ره برد با جناب پاک خدای

گر بمنطق کس ولی بودی

[...]

جدلی فلسفی است خاقانی

تا به فلسی نگیری احکامش

فلسفه در جدل کند پنهان

وانگهی فقه بر نهد نامش

مس بدعت به زر بیالاید

[...]

از کتان و سمور بیزارم

باز میل قلندری دارم

تکیه بر خوابگاه نقش بس است

بر تنم نقش بوریا هوس است

دلم از قیل و قال گشته ملول

[...]

احمقی دید کافری قتال

کرد از خیر او زپیر سوال

گفت هست اندر آن دو چیز نهان

که نبی و ولی ندارد آن

قاتلش غازی است در ره دین

[...]

دید وقتی یکی پراکنده

زنده ای زیر جامه ای ژنده

گفتش این جامه سخت خلقان است

گفت هست آن من چنین زآن است

هست پاک و حلال و رنگین روی

[...]

از صفای می و لطافت جام

درهم آمیخت رنگ جام و مدام

همه جام است و نیست گوئی می

یا مدام است و نیست گوئی جام

زود بخش سبک ستان فلک است

پیر با طبع کودکان فلک است

در سخاوت به کودکان ماند

بدهد زود و زود بستاند

ساقی بیا که عشق ندا می کند بلند

کان کس که گفت قصه ی ما هم زما شنید

دست او طوق گردن جانت

سر برآورده از گریبانت

به تو نزدیک تر ز حبل ورید

[...]

نوبهاران خلیفه در بغداد

بزم عشرت به طرف دجله نهاد

داشت در پرده ی شاهدی نوخیز

در ترنم زپسته شکر ریز

چون گرفتی چو زهره در برچنگ

[...]

هر چه مفهوم عقل و ادراک است

ساحت قدس او از آن پاک است

بوریاباف اگرچه بشکافد

مو به صنعت، حریر کی بافد؟