نرم دست گلی زصوف کیا

غنچه سان گشت در قبا پیدا

با یکی دایه بالباس کفن

ناتوان و ضعیف و بی سر و پا

همچو آدم که برگ بودش رخت

[...]

سر پیوند ما ندارد یار

چون توان شد ز وصل برخوردار

در جواب او

چند ار اندیشه فش ودستار

این فرو پیچ و آن دگر بگذار

[...]

چیست آن جبس مختلف آثار

پنبه و ابریشمش شعار ودثار

ساده باشد میانش و یکرنگ

نقش و الوان او بود بکنار

علمیت دروست با ترکیب

[...]

روز وصلم قرار دیدن نیست

شب هجرانم آرمیدن نیست

چون زرم بهر نوخریدن نیست

چاره جز کهنه را دریدن نیست

یک تن بی لحاف و زیر افکن

[...]

دل سرا پرده محبت اوست

دیده آئینه دار طلعت اوست

شمله کین عزتم زدولت اوست

گردنم زیر بار منت اوست

جان هوادار وصل خرگاهست

[...]

جان من جان من فدای تو باد

هیچت از دوستان نیاید یاد

صد عرقچین فدای طایقه باد

هیچ از قالبش نیاید یاد

چشم عین البقر بقد خیاط

[...]

دوش چون زلف شب بشانه زدند

رقم کفر بر زمانه زدند

ریشه شده را بشانه زدند

رقم کفر بر زمانه زدند

نوبت جامه خواب را بسحر

[...]

وصف قوت انکه گفت به زلباس

نان شناسی بود خدانشناس

کس چه گوید جواب گفته من

شرط ره نیست باپلاس پلاس

بهز چادر شب از بر مهتاب

[...]

غرقه بحر بیکران مائیم

گاه موجیم و گاه دریائیم

خرقه صوف موجزن مائیم

طالب در جیب زیبائیم

ما نهادیم زان دکان قماش

[...]

شرب گوشو قرین بشال درشت

(که همان لعبت نگارینست)

کاستر گو به جفت اطلس رو

( که همان مرده‌شوی پارینست)

دو قماشند صوف و موئینه

(یکی آرام جان یکی دلبند)

این یکی برزبر عدیم المثل

وان یکی بهر زیر بی مانند

فی المثل در میان این دو قماش

[...]

با کمان حلاج گفت کتو

(همه کوشیم تا چه فرمائی)

جفت صندوق هم بجامه چه گفت

(همه چشمیم تا برون آئی)

یقه پهن پوستین سمور

هست ریشی دگر ولی زقفا

بر در چاک پس چو سر بنهی

(ان هذا اقل ما فی الباب)

شعر بسحاق و کفته قاری

تا کرا بخت و تا که را روزیست

از قدک تا باطلس چرخی

زآسمان تا بریسمان فرقست

گر چو کرباس پاره ام بکنی

روی کاسر بچشم من نه خوشست

خواستم از خدای دستی رخت

پیرهن داد و گفت بنیادیست؟

(انکه راهست کفش در پامنک)

نتواند نهاد گام فراخ

آستین فراخ خرقه نگر

که زدامانش فرق نتوان کرد