جستن پاکی ازین قوم خطاست

ز آب ناپاک طهارت نه رواست

گرچه در چشم خسان شعله نماست

بر لب خضروشان آب بقاست

ظلم هایی که به عالم پیداست

همه عدل است ولی ظلم نماست

کیسه آن برده بر این زخم چراست

پیش شرع و خرد این حکم خطاست

قوة الظهری و پشتم به تو راست

بختم از پشتی تو بی کم و کاست

گفت چیزی که درین خانه مراست

ترسکاری دل از قهر خداست

ما و من شور گرفتاری هاست

ریشهٔ دانهٔ زنجیر صداست

از گل و سبزه این باغ مپرس

عالمی پا به‌ گل و سر به هواست

قید ما شاهد آزادی اوست

[...]

گفت قاضی بنگر از چپ و راست

کفش از غیر در اینجا برجاست؟

کفش بر طاق گلاب آمد راست

خرد گشتند همه بی کم و کاست

ده عوان از دو طرف بیکم و کاست

حمله کردند بر او از چپ و راست

کفش او حضرت شاهنشه ماست

طرفه کفشی که نداند چپ و راست

ناگه از خارج مسجد برخاست

شور و غوغا و فغان از چپ و راست

گرچه امروز به خاکم مأواست

چشم من باز به دنبال شماست

زندگی‌حاصل این آب و هواست

منحصر درکرهٔ کوچک ماست

صبح‌ها دیر ز جا بر می‌خاست

پس‌ نمی‌رفت سوی‌ مدرسه راست

شب شد و نعرهٔ شیران برخاست

پرشد آوای ددان از چپ و راست

مام را با تو همان مهر بجاست

نیست ‌این ‌مهر، که این ‌مهر خداست

دل او جوی گرت عقل و ذکاست

کان کلید همه خوشبختی‌هاست

بلبلی گفت سحر با گل سرخ

کاینهمه خار به گرد تو چراست

گل خشبوی و نکوئی چو ترا

همنشین بودن با خار، خطاست

هر که پیوند تو جوید، خوار است

[...]