درّ دریای نبوت مصطفی است

اختر برج ولایت مرتضی است

آن دگر گفتا محمّد ز انبیاست

ختم این معنی به شاه اولیاست

هرکه او ضدّ علیّ مرتضی است

بیشک او ضدّ خدا و مصطفی است

اینکه من گفتم همه گفت وی است

این همه گفتار از گفت نی است

رشتهٔ ما بارگاه اولیاست

رشتهٔ ما در مقام قل کفی است

این کتاب من کتاب اولیاست

اندرو جوهر ز ذات انبیاست

قطره و دریا همین حکم وی است

تو همی گویی که این قطره کی است

این کتابم در ثنای مرتضی است

این کتابم مدح شاه اولیاست

جهر کل ذات پاک مصطفی است

مظهر کل خود علیّ مرتضی است

گوهر معنی بیان انبیاست

جوهر معنی زبان اولیاست

هر غمی را شادیی اندر پی است

چون گذشتی از بهار آنگه دی است

این سخن گفتار عقل انبیاست

این سخن از حضرت جود و ضیاست

بر منست امروز و فردا بر وی‌است

خون چون من کس، چنین ضایع کی‌است؟

تیغ در زرادخانهٔ اولیاست

دیدن ایشان شما را کیمیاست

بلک این میراثهای انبیاست

وارث این جانهای اتقیاست

هر که بیرون شد ز حس سنی وی‌است

اهل بینش چشم عقل خوش‌پی‌است

کسب کردن گنج را مانع کی است‌‌؟

پا مکش از کار آن خود در پی است

حزم کن از خوردْ کاین زهرین گیا‌ست

حزم کردن زور و نور انبیا‌ست

اولِ هر میوه جز صورت کی است؟

بعد از آن لذت‌، که معنیِ وی است

بانگ دیوان گله‌بان اشقیاست

بانگ سلطان پاسبان اولیاست