چون درآمد آن کدیور، مرد زفت

بیل هشت و داس گاله برگرفت

گر نبودی در جهان امکان گفت

کی توانستی گل معنی شکفت

جان ما را تا به حق شد چشم باز

بس که گفت و بس گل معنی که رفت

بی قراری پیشه کرد و روز و شب

[...]

چند گویم چون نیایی در صفت

چون کنم چون من ندارم معرفت

عجز از آن همشیره شد با معرفت

کو نه در شرح آید و نه در صفت

ای خلیفه‌زادهٔ بی معرفت

با پدر در معرفت شو هم صفت

خه خه ای موسیجهٔ موسی صفت

خیز موسیقار زن در معرفت

در نهان دختر گدا را خواند و گفت

چون تویی را چون منی کی بود جفت

دختری ترسا و روحانی صفت

در ره روح اللهَش صد معرفت

چون مرید آن قصه بشنود، از شگفت

روی چون زر کرد و زاری درگرفت

شیخ می‌دانست، چیزی می‌نگفت

همچنان می‌داشت او زر در نهفت

زانک ترسیدم که چون شد سیم جفت

راه زن گردد فرو نتوان گرفت

عشق صورت، نیست عشق معرفت

هست شهوت بازی ای حیوان صفت

در کسی چون جمع آمد این صفت

رتبت او چون بود در معرفت

رفت سوی آسیا و خوش بخفت

چون بخفت آن مرد حالی خر برفت

پس سیم وادیست آن معرفت

پس چهارم وادی استغنی صفت

چون بتابد آفتاب معرفت

از سپهر این ره عالی صفت

هم دمی با عاشق بی‌خواب گفت

کاخر ای بی‌خواب یک دم شب بخفت

چون ترا این پاسبانی شد صفت

عشق زود آید پدید و معرفت

هست دایم سلطنت در معرفت

جهد کن تا حاصل آید این صفت

بی‌صفت گشتم، نگشتم بی‌صفت

عارفم اما ندارم معرفت