تو قیاس از خویش می‌گیری ولیک

دور دور افتاده‌ای بنگر تو نیک

جان دریغم نیست از عیسی ولیک

واقفم بر علم دینش نیک‌نیک

گر جسد خانهٔ حسد باشد ولیک

آن جسد را پاک کرد الله نیک

طفل با دایه نه استیزد ولیک

گرید او گرچه نه بد داند نه نیک

سنگ و آهن خود سبب آمد ولیک

تو به بالاتر نگر ای مرد نیک

جمله مرغان ترک کرده چیک چیک

با سلیمان گشته افصح من اخیک

این مگر خویشست با آن طوطیک

این مگر دو جسم بود و روح یک

آب در غوره ترش باشد ولیک

چون به انگوری رسد شیرین و نیک

مستیی دارد ز گفت خود ولیک

از بَرِ وی تا به مَی راهیست نیک

کافر و مؤمن خدا گویند لیک

درمیان هر دو فرقی هست نیک

این سببها نسل بر نسلست لیک

دیده‌ای باید منور نیک نیک

بس فواید هست غیر این ولیک

از درازی خایفم ای یار نیک

گفت صوفی آن من بگذشت لیک

ای رفیقان پاس خود دارید نیک

نطق موسی بد بر اندازه ولیک

هم فزون آمد ز گفت یار نیک

پیشی و خویشی دو دعوی بود لیک

هر دو معنی بود پیش فهم نیک

غوره و انگور ضدانند لیک

چونک غوره پخته شد شد یار نیک

گفت باشد کین بود اما ولیک

وهم و اندیشه مرا پر کرد نیک

او همی مرده گمان بردش ولیک

زنده بود و او ندیدش نیک نیک

خاطر آرد بس شکال اینجا ولیک

بسکلد اشکال را استور نیک

ذکر موسی بهر روپوشست لیک

نور موسی نقد تست ای مرد نیک