کژ مخوان ای راست‌خوانندهٔ مبین

کیف آسی خلف قوم ظالمین

بیم سر با بیم سر با بیم دین

امتحانی نیست ما را مثل این

در زمین بودیم و غافل از زمین

غافل از گنجی که در وی بد دفین

هر ملک می‌گفت ما را پیش ازین

الفتی می‌بود بر روی زمین

آمده عباس حرب از بهر کین

بهر قمع احمد و استیز دین

نان گلست و گوشت کمتر خور ازین

تا نمانی همچو گل اندر زمین

ور بگوید کفر دارد بوی دین

آید از گفت شکش بوی یقین

حاش لله این حکایت نیست هین

نقد حال ما و تست این خوش ببین

احتما اصل دوا آمد یقین

احتما کن قوت جانت ببین

آن دو همبازان گازر را ببین

هست در ظاهر خلافی زان و زین

سجده کرد و گفت کین گاو سمین

چاشت‌خوردت باشد ای شاه گزین

اندکی جنبش بکن همچون جنین

تا ببخشندت حواس نوربین

زانک ضد را ضد کند پیدا یقین

زانک با سرکه پدیدست انگبین

صد هزاران سال ابلیس لعین

بود ز ابدال و امیر المؤمنین

ای بسا کفار را سودای دین

بندشان ناموس و کبر آن و این

سر از آن رو می‌نهم من بر زمین

تا گواه من بود در روز دین

هم ز نساخی بر آمد هم ز دین

شد عدوّ مصطفی و دین بکین

چون کند جان بازگونه پوستین

چند وا ویلی بر آید ز اهل دین

گفت المعنی هوالله شیخ دین

بحر معنیهای رب العالمین

آن ز من بینید نه از خود هین و هین

تا نچربد بر شما دیو لعین