در حضور آن مسلمان کریم

هدیه آوردم ز قرآن عظیم

تیغ خود را کرد تیز آن دل دو نیم

گفت بسم الله الرحمن الرحیم

بود در طرزکهن نقصی عظیم

رفع کردم نقص اسلوب قدیم

من بهارکوچکم در ری مقیم

دل‌طپان از فرقت هند عظیم

کاین زمستان اندرین شهر قدیم

سر بسر مردند اطفال یتیم

گر ببینی آن هوا و آن نسیم

بشکنی این عهد و پیوند قدیم

گاه جاروبست و گه گرد و نسیم

کهنه نتوان کرد این عهد قدیم

دست من بستی برای یک گلیم

خود گرفتی خانه از دست یتیم

تا یتیم از یک بمن بخشید نیم

تو خریدی گوهر و در یتیم

این چه رفتار است، ای یار قدیم

تو ظنین از ما و ما در رنج و بیم

راه من بست، آن سیه کار لئیم

راه او بر بند، ای حی قدیم

مانده بود از گردش دوران، عقیم

حرف قیم، دعوی طفل یتیم