ناگزیر تو منم، این حلقه گیر

یک نفس غافل مباش ای ناگزیر

لاجرم چون مختلف افتاد سیر

هم روش هرگز نیفتد هیچ طیر

چون به زیر دار آوردش وزیر

ز آتش حسرت برآمد زو نفیر

چون شنید آن راز او پنهان و زیر

درد کردش دل ز درد آن فقیر

از شما آخر چه خیزد جز زحیر

بازپس‌گردید ای مشتی حقیر

داشت آن خسرو یکی عالی وزیر

در بزرگی خرده دان و خرده گیر

خونیی آورد از زندان وزیر

بازکردش پوست از تن همچوسیر

مانده‌ام از دست خود در صد ز حیر

دست من ای دست گیر من تو گیر

گفت با آدم خدا که برمگیر

گندم و درعالم جان تو ممیر

کای الها جرم ما برما مگیر

وز گناهان گذشته در پذیر

هست امام جن و انس و وحش و طیر

این سخن باور ندارد مرد غیر

دست ما ودامن تو ای امیر

این فقیر مبتلا رادستگیر

نی همی گوید که راه او بگیر

ز آنکه در عالم ندارد او نظیر

حق تعالی گفت درخمّ غدیر

با رسول الله ز آیات منیر

بود نام او اصیل مزد گیر

بود اصل او سمرقند ای فقیر

خود کتبهای همه در پیش گیر

تا شود روشن بتو گفتار پیر

یوسف اسباط یا یعقوب پیر

نهر جوری آنکه بود او بی‌نظیر

ور شوی در رتبه چون شیخ کبیر

در میان اهل عرفان بی نظیر

این سخن نقلست از شیخ کبیر

آنکه در آفاق بوده بی‌نظیر

آنگهی گوید طریق ما بگیر

تا نگردی تو در این عالم اسیر