تیز تر نه پا به راه یرغمید

تا ببینی آنچه می بایست دید

پا زدم مستانه سوی یرغمید

تا بلندیهای او آمد پدید

مصطفی اندر حرا خلوت گزید

مدتی جز خویشتن کس را ندید

بوی خوش از گلشن جنت رسید

روح آن درویش مصر آمد پدید

آفتاب ما به آفاقش رسید

روز و شب را نوع دیگر آفرید

اندر آن شب شعله ئی آمد پدید

از درونش پیر مردی بر جهید

جانم اندر تن ز سوز او تپید

بر لبش آهی غم آلودی رسید

شعله ها از کشتزار من دمید

او ز مجبوری به مختاری رسید

بر لب او چون دم آخر رسید

سوی مادر دید و مشتاقانه دید

ملتی کز سوز او یک دم تپید

از گل خود خویش را باز آفرید

اندرین دیر کهن پیهم تپید

تا جهانی تازه ئی آمد پدید

مسلم این کشور از خود ناامید

عمر ها شد با خدا مردی ندید

شیخ او لرد فرنگی را مرید

گرچه گوید از مقام با یزید

گرمی هنگامهٔ جمهور دید

پرده بر روی ملوکیت کشید

تیغ ایوبی نگاه بایزید

گنجهای هر دو عالم را کلید

روح شرق اندر تنش باید دمید

تا بگردد قفل معنی را کلید

وای آن دریا که موجش کم تپید

گوهر خود را ز غواصان خرید

نشهٔ حرفم بخون او دوید

دانه دانه اشک از چشمش چکید

از نوازشهای سلطان شهید

صبح و شامم ، صبح و شام روز عید

عالم از تقدیر تو آمد پدید

یا خدای دیگر او را آفرید