گبر گفتش ای امام هر یکی

در وجود آمد مرا دی کودکی

گر تحمل هست نیکو از یکی

هست نیکوتر ز شاهان بیشکی

چون من آنجا در نگنجم بیشکی

چون توانم رفت آنجا اندکی

آن همه او راست دنیاش اندکی

کی حسد باشد براندک بی شکی

این زمانش زر ستانم بیشکی

بعد ازین هر دو شویم آنگه یکی

گفت ای سائل هنر دارم یکی

کز دو عالم بهتر ارزد بیشکی

از درت گر هیچ درماند یکی

هیچ در دیگر نماند بی شکی

صوفیش گفتا بدان گر اندکی

در میان صوفیان افتد یکی

هر عذابی کان همی داند یکی

جمله در جنب فراقست اندکی

گفت تا قدرم بدانی اندکی

زآنکه چون گنجی بدست آرد یکی

تو زفانه گر نباشی بی شکی

با ازل بینی ابد گشته یکی

چون یکی آمد یکی شد کل یکی

حق ببین معنی کجا باشد شکی

این سخن عارف بداند بیشکی

زان بداند این رموز حق یکی

هرچه بینی آن تو باشی بیشکی

چه صداست و چه هزار و چه یکی

عطسه مردم چو بگذشت از یکی

باشد آن از فعل شیطان بی‌شکی

هرچه حق خواهد بباشد بی شکی

این کسی داند که او بیند یکی

حال من اینست که گفتم اندکی

گر نمی‌دانی بگفتم بی‌شکی

جملگی یک حلقه باشد بیشکی

این همه حلقه نباشد جز یکی

هم کمال تو تو دانی بی‌شکی

هم ز تو خواهم بگفتن اندکی

عقل بر اشیا محیطست اندکی

راز دان او را بداند بی شکی