بعض دیگر را نخواندستیم هم

قصۀ ایشان تو را از بیش و کم

هم رهاندیم اهل دین را از نقم

زآنکه پرهیزنده بودند از ظلم

گر که نازل می نمودیم از رقم

ما خود این قرآن به گفتار عجم

که ز غلظت گوییا بر بیش و کم

خود تو را کم یافته بالای هم

حق مطلق عالم سرّ قدم

همچنین سویت کند وحی از کرم

هست نزدیک آنکه بشکافد ز هم

نُه سپهر از هیبتش در نیم دم

پس به این تقریب فَادعُ وَاستَقِم

آنچه را باشی تو مأمور از مهم

همچنین مأمورم از ربّ الکرم

بر سویّه بینتان باشم حکم

یا که لطف است آنکه خواهد بر اُمم

حسن حال و نفی سوء از دم به دم

چون ز کفار آید ایشان را ستم

می ستانند از عدو انصاف هم

روی او گردد سیاه از خشم و غم

می برد در دل فرو حزن و الم

با الهان گو که ما باشیم هم

اوست بهتر یا الهان نیست عم

وای پس بر آنکه کرده است او ستم

از عذاب دردناک پر نقم

بعد بسم االله خورد شاه قدم

بر حیات و حبّ و حلم خود قسم

بادها را می بگردانید هم

مختلف از بهر نعمت یا نقم

رفته از یادید پس امروز هم

باز هِشته یعنی اندر درد و غم

بر لسان تازی از غیر عجم

تا کند انذار ارباب ستم

زآنچه بر من کردی اِنعام از کرم

همچنین بر والدینم دم به دم

حق بر ایشان گشته قول اندر اُمم

که گذشته پیش از ایشان نیز هم

چونکه کفار از دخول اندر حرم

منع پیغمبر نمودند از ستم