بر چنین قرآن ذی عزّت قسم

کاندر او شد ذکر هر چیزی اتم

بل نه آن باشد که گویند از ستم

که محمّد (ص) بافته است آن را به هم

زآنکه زن بسیار بودش در حرم

بود این بر اوریا از وی ستم

زآن شدیم اینجا که تو باشی حَکَم

بعضی از ما کرده بر بعضی ستم

گفت داوود بر تو کرده است او ستم

خواست چون میش تو بهر خویش هم

بعض بر بعضی کنند آن گه ستم

زآن تخالط گاه بیش و گاه کم

جملگی از راه سن بر سان هم

یا به حسن از یکدگر نایند کم

إنَّ هَذَا فَو ج معَکُم مقتَحِم

مرحبا نبود بر ایشان در مهم

در سه ظلمت صلب و بطن و هم رحم

پس رهانید از جهات منظلم

پس شما را جای برگشت است هم

سوی آن پروردگار ذوالکرم

چونکه انسان را کند مَس، رنج و غم

یا که قحط و ابتلائی بیش و کم

در شباهت این دو باشد مثل هم

هیچ آیا همچنان که مدح و ذم

هست ایشان را به جنّت دم به دم

آنچه خواهند از کرامات و نعم

بل خدا را کن پرستش باش هم

از سپاس آرندگان اندر نعم

هم دمیده می شود در صور دم

نفخۀ صَعِق از سرافیل اُمم

همچنان که شد عقوبات و نقم

ختم و واجب پیش از اینها بر اُمم

ما گداییم و گنهکار و عدم

تو شهی آمرزگار و ذوالکرم

هم شدم مأمور که گردن نهم

حکم ربّ العالمین از کیف و کم

طفل آردتان برون از بطن اُم

بعد از آن لِتَبلُغُواْ أشُدکُم

می بگویند آن کسان، گشتند گم

آن همه افسانه بود و اُشتلم