این عذاب از آن شما را شد دو تو

خوانده چون می شد خدای وحدهُ

خود به یکتاییش کافر می شدید

ور که شرک آورده می گشت او شدید

یعنی ار می شد کسی مشرک به وی

بر شریکان بودتان ایمان ز پی

تُؤْمِنُواْ فَالْحُکْمُ اللهِ الْعَلِیّ

هم کبیر از نعتِ هر خصم و ولیّ

آن خدایی که نماید بر شما

از نشانیهای وحدت هر کجا

می فرستد ز آسمان رزق و نصیب

پند از این نپذیرد إلَّا مَن یُنِیب

پس بخوانید آن خدا را مخلصین

بیریا یعنی به طاعت ها و دین

گرچه بس آن کافران بی تمیز

هستشان اکراه از آن اخلاص نیز

اوست بردارندة این رتبه ها

داده هر جا رتبه ای بر ما سوی

یا که باشد مرتفع او را صفات

عالی است از عقل و فهم ممکنات

فهم این معنی است مانا ممتنع

تا چسان کرد آسمان را مرتفع

تا چه جای آنکه آید در خیال

رفعت و عزّ و جلالِ ذوالجلال

صاحب عرش است یعنی خالقش

تا به خلقت نیک دانی فائقش

افکند از امر خود روحی نهان

بر هر آنکه خواهد او از بندگان

این است روح خاص یعنی وحی دل

قلب مرده زنده شد زو متصل

شاید از قرآن بود او یا رسول

یا ولی ای کوست سرخیل عقول

تا دهد او بیم از یوم التلاق

کاتصال است آن ز بعد افتراق

اندر آن روزی که باشند آشکار

یا برهنه خلق محشر بی شمار

یا که این باشد مراد از بارِزُون

که عیان گردد سرائر از کمون

می نماند بر خدا چیزی نهان

اندر آن روز از فعال بندگان

بندگان را یابد این معنی ظهور

که نبوده زو نهان هیچ از امور

گوید او امروز شاهی بهر کیست

جز ز حق واحد القهار نیست

این صفی گوید ز نطق ممکنات

جز تو نبود مالکی یکتا به ذات

ما گداییم و گنهکار و عدم

تو شهی آمرزگار و ذوالکرم

گر بگیری مالکی و مقتدر

ور ببخشی مجرمیم و مفتقر

این جهان و آن جهان نسبت به ماست

ور نه حق در هر دو عالم پادشاست

چونکه خواهی مرغ بَد را پَر کنی

هر دمَش را دوزخ و محشر کنی

وآنکه را باشد به نیکی سرنوشت

هر نفس بر وی کنی خرّم بهشت

ما حساب نفس خود را کرده ایم

رو ز عصیان بر درت آورده ایم

هست هر ساعت که خواهی در سبب

یَومَ تُجزَی کُلُّ نَفسِ مَا کَسَب

نیست ظلم امروز بر کس ز اکتساب

حق بود هر دم سریع اندر حساب