ای تو هم معشوق و هم عشق الست

عشق تو برده است خود ما را ز دست

مصطفی سد شریعت را ببست

مرتضی در عین انسانی نشست

ای تو شیخ و دعوی تو نادرست

سلسله میدانی آخر از که است

این یقین عطّار دارد ازنخست

وین محبّت از زمین او برست

هر که او با شاه ما بیعت ببست

تو یقین میدان که از بدعت برست

هر که او در راه حیدر شد نخست

بیشکی گردد همه دینش درست

اویکی مرد امین عادل است

سالها در محکمه دارد نشست

هست شرع احمدی راه درست

هر که جز این راه رفت او رنج جست

بیعت ما بیعتی باشد نخست

گشته این بیعت بدین ما درست

هست عطار این زمان با شه درست

دامن او گیر ای طالب تو چست

هر که در دین علی نبود درست

رافضی دانم ورا خود از نخست

پس ز دست مرتضی آن سیب جست

بر زمین افتاد دونیم درست

پیرو شرع محمّد باش چست

در طریق شاه مردان رو درست

تو کمر را همچو ایشان بند چست

دامن شه را بدستت گیر رست

رو تو چون منصور عاشق گرد و مست

تا بتو روشن شود سرّ الست

بوی سرگین در دماغت هست چست

محتسب گشتی که دینم شد درست

با علی گفتند کی شاه ازنخست

فتح در دین نبی ازتیغ تست

هر که او در راه معنی رفت رست

پرتو نورش همه در جان نشست

چون ایاز از امر سلطان درشکست

جمله میران را برفت از کار دست

هرکه چشم خود بچشم شیر بست

شیر را با او نباشد هیچ دست