کان گوهر پروری گوهر گری

کم نگردد از شکست گوهری

نیست میش ناتوانی لاغری

درخور سر پنچه شیر نری

قطره آبی گر از نیسان بری

در فضای بوستانش پروری

در یم اندازش که گردد گوهری

تاب او لرزد چو تاب اختری

فکر انسان بت پرستی بت گری

هر زمان در جستجوی پیکری

تو که مقصود خطاب انظری

پس چرا این راه چون کوران بری

وان تهی آغوش نازک پیکری

خانه پرورد نگاهش محشری

ارجمندیاز شعارش میبری

من ندانم تو توئی یا دیگری

قطرهٔ آب وضوی قنبری

در بها برتر ز خون قیصری

مؤمن بالای هر بالاتری

غیرت او بر نتابد همسری

هم فقیری هم شه گردون فری

ارد شیری با روان بوذری

یا بزی با ساز و برگ دلبری

یا بمیر از ننگ و عار کمتری

نی مرا افرشته ئی نی چاکری

وحی من بی منت پیغمبری

باش تا بینی بهار دیگری

از بهار پاستان رنگین تری

گاه موسی‌زاده‌، گاهی سامری

گاه کوبیده در جادوگری

دانم آگه نیستی از ناصری

کس ندید آن تلگراف آخری

گفتمش بیچاره گنگی یا کری‌؟‌!

یا تو هم‌ چون من به‌ حال دیگری‌؟‌!

رشک غزنین گشت بزم اکبری

نغمه‌خوان هر سو،‌هزاران عنصری

وارهد از دعوی ترکی‌گری

وز هجوم و حملهٔ پیشه‌وری

دانه آوردیم از جوی و جری

لانه پر کردیم با خشک و تری